De bouwer

We moesten het doen. Hoe gruwelijk, hoe monsterlijk ook - we móesten het wel doen.

Disconnected

Koeks komt binnen met zijn 'Ey'
en Vork gaat aan de scifi
Ik krijg het allemaal niet mee
want ik heb ruzie met mijn wifi

Alfa plaatst een ucs
en Esssie doet een #zwiefie
Van beide mis ik weer de crux
ik zit te prutsen met mijn wifi

Corina hmpft en maakt een grap
en Muisje tortelt met haar lieffie
Het is aan mijn aandacht weer ontsnapt
want ik ben geen vriendjes met mijn wifi

Grenscontrole

"Ik kan jullie vertellen wat Roodkapje wérkelijk in het bos deed", zei de beduimelde man.

Klaaglied

Ik tref je straks in een café

dan doen we daar een biertje

Je vertelt me van je wel en wee

Ik zeg niet veel, maar da's oké

Mijn leven past op een A4-tje

Ik staar naar je, haast indecent

Je bent een heel mooi wijfje

Maak ik mijn gevoel bekend?

Vrouwen ben ik niet gewend

Mijn sjans past op een A5-je

Ik breng je keurig naar je flat

Hopend op een succesje

Maar ik heb niet opgelet:

er wacht al iemand in je bed

Mijn score vult nog geen A6-je

Ook al doe ik zo mijn best

Die ander is altijd hipper

Ik heb het elke keer verpest

en alle hoop die mij nog rest

staat op een zoekgeraakte snipper

Groen blaadje

Jij was jonger dan ik had gedacht
en ik het oude bokje
Ik had je naar mijn huis gebracht
en hielp je uit je rokje

Toen je ook je slip uittrok
zag ik je zwarte vachtje
Grijs bij mij, als ouwe sok
maar uit jouw mond geen klachtje

Je billen waren perzikzacht
Op elke borst een kersje
Ik kreeg hem niet omhoog die nacht
Vandaar dit treurig versje

Het ritueel

De uitdrijving

Wachten op maandag

De wereld vergaat op maandagochtend.

Amulet

Verovering

Ze stommelden de hotelkamer in terwijl ze aan elkaar frunnikten.
“Wat ben jij een hete!” ademde hij.
“Je weet nog niet half hoe!” lachte ze.
Strippend liep ze naar de badkamer. “Kom je?”

Hij ontkleedde zich snel. Dat hij dit dankte aan de meest afgezaagde openingszin aller tijden! “Misten ze je niet toen je uit de hemel viel?”

Het stond vol stoom toen hij binnenkwam. Ze zat in bad, tussen de bubbels. Hij boog zich naar haar voorover. Met zijn mond maar een decimeter van de hare, legde zij haar hand in zijn nek en fluisterde:
“Niet meer. Het was nog helemaal aan het begin. En ik viel niet, ik werd geworpen.”
Toen trok ze hem het kokende water in.

Buurtbende - Dennis

Mijn jeugd kende een aantal akelige, traumatische gebeurtenissen. Ik heb geprobeerd die van me af te schrijven, maar ik was vergeten over Dennis. Arme Dennis. Hier zijn verhaal.

Gestrand

"Excellentie,

Soms

Soms wil ik te veel
zeggen. Niet mijn hele hart
past in een haiku

Als ik naar de sterren kijk, zie ik je ogen
en als ik in een perzik bijt, proef ik je mond
Oh en die perzik doet me, ongelogen
heel erg denken aan je kont

Dat ontaardde al snel

Je bent zo mooi, zo mooi vind ik
Je ogen, mond, vooral je lach
verlicht mijn hart als heldere dag
en je lijf zorgt voor tintels in mijn pik

Encore

Als mijn longen barsten en mijn lijf uit zichzelf probeert adem te halen weet ik dat het afgelopen is. Het water stokt in mijn keel, mijn longen blijven worstelen. Doodsnood. Haast opgelucht voel ik mijn bewustzijn wegglippen.

Donker. Dan verschijnt een flauw verlicht filmdoek.

Naast me zit een gedaante in een zwarte mantel. Het bleke gezicht in de kap draait opzij.

“Nog niet afgelopen”, fluistert ze. “Je leven trekt nog eens aan je geestesoog voorbij.”

Ik kijk de film van mijn leven. Kindertijd, eerste kus, mislukte carrière, de verlating... De sprong in het koude water. Ik dobber nog even voor ik zink.

De laatste scène: met het meisje in de filmzaal van mijn leven. Ze fluistert: “Nog niet afgelopen.”

Encore.

Geschreven voor en eerder gepubliceerd op 120w.

Droomland

Er is een land, het is niet ver
geen millimeter hiervandaan
Sluit je ogen en dan ben je er
achter je oogleden. Zullen we gaan?

Het is er zacht en fijn en warm
Er is zonneschijn en vogelzang
We lopen samen arm in arm
of zitten innig wang aan wang

Anderen zijn slechts figurant
In dit land gaat het om ons twee
Er zijn geen tranen of trammelant
Kom, ik neem je daarnaar mee

We zullen er steeds samen zijn
en kussen zolang de adem reikt
We dansen, praten, maken gein
en vrijen alsof er niemand kijkt

Dit is ons land. En elke keer
als ons oog zich sluit, hetzij
knippert, zijn wij daar weer
Ook in de slaap - of de laatste keer
dat ze toegaan. Dan blijven wij.

5:25

Er zijn altijd al mensen geweest die het van zichzelf wisten. Mensen die begrepen dat die specifieke passage letterlijk genomen moest worden. Nu ook de wetenschap dit ontdekt had en de techniek de middelen had aangereikt, eisten eerst verzekeraars, toen planners, en tenslotte de politiek dat deze kennis gebruikt zou worden.

Voor Daniël, van middelbare leeftijd (gezet, slappe huid, kale kruin) en matige gezondheid, komt het geklepper van de brievenbus als een donderslag. Met lood in de schoenen loopt hij door de gang, naar de voordeur, naar de envelop op de deurmat. Het vonnis.

Hij opent de envelop met trillende handen en ontvouwt de brief.

Een bevende zucht. Opgelucht leest hij het getal onder de woorden “Uw dagen zijn geteld:”.

Geschreven voor en eerder gepubliceerd op 120w.

Prediker

Dat je mijn baard haat maakt hem nog geen haatbaard.
Mijn baard is Liefde.

Teder en beschermend omhult hij mijn zwakke kaak en afwezige kin. Hij streelt langs je wang als ik je kus, of kriebelt de binnenkant van je dijen.
Als de baard van de Profeet is hij, of die van de Verlosser. Soms vraag ik me af of de baard van Hem die het Leven en het Licht is ook gezegend was met zoveel leven als de mijne.

Want mijn baard is het thuis, het ecosysteem van veel leven. Het herbergt, naast de microben die natuurlijk perfect gedijen in de vochtig-broeierige omgeving, verscheidene soorten luizen en mijten. Het krioelt. Nooit ben ik alleen.

Ach, had ik maar borsthaar.

Geschreven voor en eerder gepubliceerd op 120w.

Blauw

Ik ben de losse portretten beu en heb een wissellijst gekocht. Het ritueel: elke dag plaats ik in de lijst de foto van de vrouw die ik die dag gedenk.

Maandag Hannah, dinsdag Laura.

Binnenshuis neem ik het lijstje mee waar ik ook ga. Ook naar de wc, en naar de badkamer waar de weerschijn van de blauwe tegels alles een blauwe gloed geeft, ook mijn witte baard.

Woensdag Sylvia, donderdag Louise. Ik herdenk ze.

Ah, Louise wachtte niet tot ik de kelder klaar had maar dwaalde door het huis en vond die ándere foto’s. Voorbereid, verzette ze zich. Het werd een bende. Ik moest de vloerbedekking vervangen.

Vrijdag Barbara, zaterdag Thelma.

Ik heb nog geen foto voor de zondag.

Geschreven voor en eerder gepubliceerd op 120w.

Nestje

Hij had het perfect geregeld. Met het meisje van de ski-les de bergen in, wetend dat een zware sneeuwstorm eraan kwam. Goed getimed aankomen bij de schuilhut die hij al bevoorraad had, met hapjes, dekens en een zachte matras.

En hier waren ze. Ze begon al te ontdooien en het haardvuur maakte dat wat kleding was afgelegd. Nu nog drank om het ijs te breken.

Shit. Dat lag in het schuurtje. Dapper ploeterde hij door de sneeuwstorm, dook rillend de kast in en tastte naar de flessen.

Met een klap woei de deur dicht. Niet meer open te duwen. Steeds meer sneeuw hoopte zich ertegenop. Het koude besef brak door dat hij dagen zou vastzitten in een onverwarmd schuurtje. Alleen.

Geschreven voor en eerder gepubliceerd op 120w.

Vogels (4)

Ik zweeg lang, te lang misschien
maar wou je niet verschrikken
Nu heeft een ander je gezien
en je weten te verstrikken

Je bent te vrij, te vief, te mooi
voor een vogel in een kooi

Vogels (3)

Duiven tortelen
vóór ons. Ik open mijn mond
en bijt op mijn tong.

Vogels (2)

Als een zwerm spreeuwen
kwetterend en krioelend
Mijn hoofd vol van jou

Vogels (1)

De zon is terug
door de vogels vergezeld
en elk zingt jouw naam

Schilderij van Allemaaldingen

Poëzie

Wat is poëzie? vroeg ze. Hij
zweeg een wijl. Toen:
Het is net proza, maar kort-
ademiger.

Onweer

"Monsters onder het bed bestaan. En ze eten per jaar honderden kinderen."

Bouw het zelf

1 mol aan DUPLO-steentjes volstaat om de Maan op ware grootte na te bouwen.